Balet i ambicja - Tiny Pretty Things - Sona Charaipotra, Dhonielle Clayton [recenzja]

     Cześć! Dzisiaj opowiem Wam o powieści młodzieżowej, która jest – według wydawcy – połączeniem Czarnego łabędzia i Pretty Little Liars. Mowa oczywiście o Tiny pretty things autorstwa Sony Charaipotry oraz Dhonielle Clayton. Czy ta książka faktycznie łączy w sobie elementy tych uwielbianych przez wielu historii?

Akcja powieści toczy się w murach elitarnej szkoły baletowej na Manhattanie. Gigi, Bette i June to jej trzy najlepsze uczennice, które zrobią wiele w walce o tytuł najlepszej na roku. Kłamstwa i manipulacje to nie wszystko do czego są zdolne, żeby wygrać…

Muszę przyznać, że początkowo podchodziłam do Tiny Pretty Things z niemałym dystansem. Głównie ze względu na górnolotne porównania tej młodzieżówki do wcześniej już wspomnianego wyżej Czarnego łabędzia. A jak wiadomo, takie porównania czasem książce bardziej szkodzą, niż pomagają w odniesieniu sukcesu. Zresztą sama powieść sprawia wrażenie niepozornej, typowo rozrywkowej. A jednak po jej lekturze mogę stwierdzić, że nic bardziej mylnego! Tiny Pretty Things to świetnie skonstruowana powieść młodzieżowa, której głównym motywem na pierwszy rzut oka jest pasja i poświęcenie się tańcu. Dopiero kiedy zagłębiamy się w tę historię dostrzegamy jej, nazwijmy to, mroczną stronę. Nie chodzi jednak tylko o fakt, ile łez i potu muszą wylać tancerze, by później móc zaprezentować swe umiejętności na scenie i to tak, by wydawało się, że robią to bez większego wysiłku. O wiele ważniejsze wydaje się tutaj pytanie Co jestem zdolna/y zrobić, by osiągnąć swój cel? Bo trzeba przyznać, że rywalizacja w opisanej tutaj szkole baletowej jest naprawdę zacięta. Niektóre sytuacje wymykają się wręcz spod kontroli i stanowią prawdziwe zagrożenie.

Akcja powieści skupia się na trzech bohaterkach – Gigi, Bette i June. Rozdziały zostały napisane z perspektywy każdej z nich. Dzięki temu mamy szerszy ogląd na różne wydarzenia, jednak nie zostajemy pozbawieni wglądu w warstwę emocjonalną. Kiedy zaczynałam lekturę, obawiałam się, że dziewczęta zleją się w jedną postać, że będą różnić się tylko drobnostkami. I znów się pomyliłam (na szczęście!). Interesujący jest bowiem fakt, że każda z bohaterek reprezentuje inne podejście do tematu tańca - dla Gigi jest on życiem; Bette swoimi występami stara się przyćmić swoją starszą siostrę, która również jest baletnicą; natomiast dla June zdobycie sławy oznaczałoby spełnienie marzeń i utarcie nosa swoim nieprzyjaciołom. Autorki Tiny Pretty Things opisały tutaj trzy różne charaktery i to w bardzo realistyczny sposób. Gigi, Bette i June nie są idealnymi postaciami bez skazy, chociaż za takie chciałyby uchodzić. Ich portrety psychologiczne zostały poszerzone o wady, całe mnóstwo wad. I mimo że ich postępowania nie można w większości przypadków pochwalić, to w jakiś pokrętny sposób jesteśmy w stanie zrozumieć motywację każdej z dziewcząt. A to, moim zdaniem, trudna sztuka.

Byłam również ciekawa, jak można opisać taniec, by czytelnik był w stanie go sobie wyobrazić. Jednak Sony Charaipotrze oraz Dhonielle Clayton udało się również i to. Wszelkie opisy są bardzo plastyczne. Nie tylko te tańca, ale również kostiumów czy scenografii. Przy czytaniu niektórych scen miałam wrażenie, że znajduję się razem z bohaterami za kulisami, a wszyscy wokół przygotowują się do występu. To były niesamowite odczucia.

Podsumowując, Tiny Pretty Things to bardzo dobra powieść młodzieżowa, w której odnajdziemy takie wątki jak ambicja i rywalizacja, ale też zaburzenia odżywiania i trudne relacje rodzinne. W powieści został zawarty również wątek romantyczny. Na szczęście nie jest on tym wiodącym, a stanowi ciekawy dodatek do całej fabuły. Jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona lekturą Tiny Pretty Things. Jeśli interesują Was takie klimaty – sięgnijcie po tę książkę. Nie zawiedziecie się. Ja tymczasem cieszę się, że będę mogła wrócić jeszcze raz do Gigi, Bette i June za sprawą serialu Netfliksa.

Dziękuję wydawnictwu YA za możliwość zrecenzowania książki.